“Vanuit een tropische omgeving belandden we in een koude grauwe zandbak”

30 maart 2013 | Gluren bij de buren!

Anne van de Zande, de eerste bewoner van onze wijk.

Na 20 jaar Curaçao verkaste het zeskoppige gezin Van de Zande naar Nederland. De oudste dochter wilde namelijk naar de Kunstacademie. Pa en Ma Van de Zande wilden haar niet alleen laten gaan. Alles werd achtergelaten en op naar een nieuw bestaan in Nederland. Na enige omzwervingen betrok het gezin in november 1970 als eerste een Eurowoning op de Finnmark in Leusden.

Van Curaçao naar Nederland. Hoe was dat?

Voor onze vier kinderen was de overgang naar Nederland absoluut geen pretje. Wij zijn hier opgegroeid en wisten waar we naar terug keerden, maar voor de kinderen was het hier een compleet nieuwe, koude en grauwe wereld. We kwamen hier aan met een kist boeken en een klein deel van onze kleding. Verder hadden we niets, geen huis, laat staan een inventaris.

De eerste aanschaf die we deden was winterkleding. Gelukkig heeft mijn broer een tijdelijk onderkomen voor ons kunnen regelen. Een flatje in Zevenaar. Niet ideaal, vooral niet omdat mijn man als Neerlandicus in Zeist ging werken en de kinderen al waren opgegeven om ook in Zeist naar school te gaan. Het was elke dag een behoorlijke logistieke onderneming. We zijn dan ook zo snel mogelijk op zoek gegaan naar een woning in Zeist. Een onmogelijke zoektocht, zo bleek al snel. We hebben diverse makelaars versleten en hebben de zoektocht uiteindelijk opgegeven. Zeist was toen al veel te duur.

En toen?

Één makelaar gaf aan dat er in Leusden een nieuwbouwproject was gestart. We gingen naar Leusden om de twee modelwoningen op de Finnmark te bezichtigen. Het was één kale modderige bouwput en ik weet nog dat het deprimerend rotweer was. De modelwoning zelf beviel ons. We konden met z’n zessen redelijk ruim wonen en het geheel was betaalbaar. In het door ons gekozen huis zaten nog niet eens ramen. Het was een kale betonnen doos die nog helemaal afgewerkt moest worden. Ik weet nog dat mijn schoonzus, die ook mee was, ter plekke in een gat viel toen we de woning binnen wilden gaan. Na een dag of vier hebben we de knoop doorgehakt. Ondanks de voorlopig sfeerloze woonomgeving in het vooruitzicht hebben we ons huis op Finnmark gekocht.

Maar … de woning moest nog helemaal afgebouwd worden. Ik neem aan dat jullie hierdoor nog een flinke periode in het flatje in Zevenaar moesten doorbrengen?

Wat dat betreft zijn we door het bouwteam echt gematst. Ze hebben speciaal voor ons het hele huis in één keer afgemaakt, en dat ging razendsnel mag ik wel zeggen. We konden zelf aangeven hoe we het huis ingedeeld wilde hebben. Uiteindelijk hadden we boven vier kamers plus de badkamer en beneden twee slaapkamers. Een prima vooruitgang ten opzichte van het flatje in Zevenaar zal ik maar zeggen. Binnen circa drie weken was ons huis afgewerkt en konden we als eerste bewoners van de Eurowoningen ons huis in.

Was het vanaf het begin al prettig wonen?

Niet echt, want er woonde helemaal niemand. Het enige wat we zagen, waren bergen zand en een hoop rotzooi. Het was echt niet leuk. Geen treinen, geen bussen, geen winkels, geen vrienden. Het was een trieste bedoening. De kinderen hebben helaas ook best een eenzame periode meegemaakt in het begin. Maar we hebben ons door de eerste periode heen geknokt. Uiteindelijk hebben wij hier met z’n allen heel fijn gewoond. Daarbij heb ik de hele wijk zien opbloeien tot wat het nu is. Ik woon hier nog steeds met ontzettend veel plezier en ik hoop hier nog heel veel jaren te kunnen genieten.

Heeft u in de loop der jaren ook hele bijzondere dingen meegemaakt in de wijk?

Wat ik prettig vind is de mooie mix van jong en oud in de wijk. Qua evenement springt de opening van de wijk door prins Claus er nog steeds uit. Verder hebben er hier in de straat ooit een aantal hoertjes gezeten. Als dan de vlag uithing dan waren ze beschikbaar, haha. Ook het feest in verband met het 25-jarig bestaan van de wijk staat mij nog goed bij. Het is sowieso heel bijzonder dat er gezamenlijk zoveel wordt georganiseerd. Onze wijk is eigenlijk een heerlijk leefbaar dorpje op zichzelf.

Heeft u nog wensen?

Ik zou het niet weten, ik ben heel tevreden. Ik heb mijn fiets nog, mijn auto, mijn kinderen en kleinkinderen, mijn vrienden en vriendinnen, mijn hobby’s en prettige buren. Ik heb eigenlijk helemaal niets te wensen.

Hobby’s? Vertel!

Ik ben heel nieuwsgierig naar alles wat er te zien en te leren is. Ik heb al ontzettend veel gedaan in mijn leven. Van machinebreien en weven tot filmpjes maken en fotografie. Veel van deze hobby’s hebben inmiddels een zijspoortje gekregen. Op dit moment ben ik vooral veel bezig met (macro)fotografie en keramiek. Ik ben lid van de Vereniging Beeldende Kunstenaars Leusden Artiplu. Een aantal malen per jaar exposeren we met de vereniging en dat is altijd heel erg leuk om te doen. Ondanks dat ik de tachtig inmiddels ben gepasseerd probeer ik met de tijd mee te gaan. Ik heb zelfs een eigen website www.annevandezande.nl

—————————————————————————————————————————————————————————————

Op 10 juli 2017 is Anne van de Zande op 88-jarige leeftijd overleden.

Meer info

Groenstichting Rozendaal

Dolomietenpad 1
3831 EX Leusden
bestuur@groenstichting.nl

©2023 Copyright Groenstichting Rozendaal | Privacyverklaring | Bouw: Appel en Eelman

Volg ons ook op